Tenorsaxofonist Yuri Honing mag wel een fenomeen worden genoemd in de Nederlandse jazzwereld, hij is als koning Midas, alles wat die aanraakte veranderde in goud. En dat gaat voor Yuri grotendeels op, al in 2001 won hij zijn eerste Edison prijs met het album “Seven” met wereldsterren als Paul Bley, Gary Peacock en Paul Motian. In 2015 mer “Desire” en in 2017 met “Goldbrun” was het weer raak met twee nieuwe Edisons. Tussendoor won hij in 2015 ook nog de prestigieuze Boy Edgar prijs. “One of the most creative and fearless saxofonists of the moment” schreef men in The Times. Op een bepaalde manier vormen “Desire”, “ Goldbrun”en “Bluebeard” een soort trilogie qua muziek, vormgeving van de hoes en dergelijke. “Bluebeard” is gebaseerd op een sonnet van de eerste vrouwelijke Pulitzer Price winnaar Edna Millay, dat op zich een variatie is van het sprookje “Barbe Bleue” van Charles Perrault uit de 17e eeuw (1697) dat verscheen in ‘De Sprookjes van moeder de gans. De hertog met zijn 7 echtgenotes staat symbool voor meer historische Europese figuren. Picasso bijvoorbeeld die vrouwen veroverde en liefhad, maar hen daarna ook vernietigde, alles als inspiratie voor zijn kunst.

Het Yuri Honing Acoustic Quartet betaat uit Yuri op tenorsax, Wolfert Brederode op piano, harmonium en vibrafoon, Gulli Gudmundsson op bas en Joost Lijbaart op drums. De muziek is een rake afspiegeling van het bloeddorstige sprookje van Blauwbaard met onheilspellende klanken en een spannende opbouw. Het eerste nummer “Bluebeard Maze” oftwel Blauwbaard’s doolhof voert je met de muziek door het huis van Blauwbaard op zoek naar die ene kamer die niet geopend mag worden. Om mijn geheugen op te frissen heb ik het verhaal via google weer eens voorbij laten komen, ik ga het hier niet samenvatten, dat kan de luisteraar ook om misschien de muziek beter te begrijpen, maar ook zonder de achtergronden is de muziek wonderschoon. Dreiging en spanning is aanwezig in de meeste nummers waarbij de zeggingskracht van Yuri’s sax kan wedijveren met de menselijke stem, soms somber en droef, dan weer jubelend als een veldleeuwerik die naar grote hoogte klimt. In het nummer “Sonnet No.6 Bluebeard” is de stem van Yuri te horen die vertelt over die ene kamer die niet geopend mag worden hetgeen natuurlijk toch gebeurt, hij wordt begeleid door Wolfert op harmonium wat het geheel terugvoert naar de 17e eeuw. Toen Yuri het album opnam was er nog geen sprake van het corona virus, maar de gedragen klanken van “Bluebeard” komen wonderwel overeen met het doemdenken dat nu rondwaart. Het laatste nummer “Do not go gentle into that good night” sluit af als een vrolijk gestemde apotheose, zei overleeft en Blauwbaard krijgt zijn verdiende straf.

Wederom een indrukwekkend album van het Yuri Honing Acoustic Quartet, dit keer geen verwijzing naar de klassieke muziek zoals in “Goldbrun” maar de sfeer beweegt zich in dezelfde richting. De groep is ook hier weer een uiterst compacte eenheid van 4 topmuzikanten die de muziek laten klinken als een levend schilderij. Dat brengt mij bij de hoes, die bevat wederom een afdruk van een olieverfdoek van Mariecke van der Linden zoals ook op “Goldbrun” . En er zal ook weer een “Gesamtkunstwerk” met muziek, schilderijen en installaties worden gebracht in museum De Fundatie in Zwolle.

Jan van Leersum.

.